Bu, bir Türk’ün ağzından Türk Milleti’nin; Cumhurbaşkanı’ndan tapu dairesi odacısına kadar; Genelkurmay Başkanı’ndan Orduevinde nöbet tutan Mehmetçiğe kadar; Başbakan’dan il-ilçe parti temsilcilerine kadar; Gâzi Meclis’te ettikleri yemine ihânet eden siyasallaşmışlardan D.Bakır’da “Devrimci demokratlar” adıyla toplanıp zırvalayanlara kadar her kese seslenişidir!
Türk’ün ekip biçtiğini afiyetle yiyen ve yediği kaba pisleyenlere uyarısıdır! Demirci Efe’ler mavzeri alarak dağlara yönelirse; sudan çıkmış balık gibi ya da suya düşmüş enik gibi boğulursunuz! “La havle..” ile sustuk, sükûtumuzu ikrar mı sandınız? Yıllardır; “Türk’ü, Atatürk’ü, Türkiye’yi, Bayrağımı, Vatanımı, mukaddeslerimi sevenleri seviyor, sevmeyenleri otomatik hasım ilân ediyorum” deriz!
Türk’e, Türklüğe dil uzatanın soyundan-sopundan başlarız! Atatürk’e dil uzatanın, babasından başlar yedi sülâlesine; Şühedâya dil uzatanın, ceddinden cibilliyetinden; Vatanımıza dil uzatanın dilini keser, yan bakanın göz bebeğinden çıkarız! Mukaddeslerimize dil uzatanlar; dînimize dil uzattıysa dîninden, dilimize dil uzattıysa dilinden, camimize dil uzattıysa kilisesinden-havrasından, cem evimize dil uzattıysa tekkesinden-zaviyesinden başlarız! Kelime-i Şehâdet’le oynamaya cür’et eden diyalogcuların “Vahdette birlik”lerine başlarız! ‘Medeniyetler Arası İttifak’ diyerek; dünyaya vurduğumuz mühürlerimize el uzatanların şatolarından, sütunlarından, Roma kalıntısı mermerlerinden başlarız! Hilâlimize dil uzatanın haçına başlarız!
Kim veya kimler Türk’ten-Türklükten rahatsız oluyorsa onun-onların inâdına Türk’üz ve bizi Türk yaratan Allah’a şükrederiz!
Hayatım boyunca “Atatürkçüyüm” demedim! Atatürk’ü Türk yaratan ve bana O’nunla ülküdaşlığı nasip eden Tanrım’a hamd ederim! Başlıya baş eğdirip dizliye diz çöktüren, dört yandaki halkları toplayıp, “Türk Budun” eden, “Ne mutlu Türk’üm diyene” diyen egemen karakterli Muhteşem Türkleri yaratan Allah’a sonsuz şükrederim!
Ben Türk’üm; geçtiğim yerde iz bırakırım! Ben Türk’üm; sözün bittiği yere söz bırakırım!
Ben Türk’üm; fethederim, fethettiğim yere bakan ürkek göz bırakırım! Ben Türk’üm; Allah rızası için, dîn için savaşıp gâzileşir; ölümü öldürerek şehîtleşir dirilirim! Ben Türk’üm; olduğum yerde düzen olur! Olduğum yerde zayıf güçlüden korkmaz! Olduğum yerde, gücü yeten yetene olamaz! “Mağrur olma Padişahım! Senden büyük Allah var!” diye önce uyarır, sonra gerekirse töremle kellesini alırım!
Ben Türk’üm; fethettiğim, kan-can pahasına vatanlaştırdığım yerde kalırım! Haddi aşanı yasalara uydurmak, baş kaldıranı cezalandırmak, ihânet edeni sallandırmak, mu’tâd işim! “Sürünün selâmeti için alaca dananın katli vâciptir” fetvâsıyla şer’en milletin bekası için kardaş canı alırım!
Hey! Sabrımızla oynayanlar!
Bu sözler, mecbûr ve tahrîk edilerek tarihte yaptığımız ve gerektiğinde yine yapacağımız işlerden ki bunu, okur-yazar herkes bilir! Bilenlerin bilmeyenlere, gâvurun dolduruşuyla unutanlara meselâ Yedi Düvel’i “Geldikleri gibi giderler!” inancıyla kovduktan sonra, ihânetleri tesbît edilerek idam edilenlerin torunları, mutlaka yakınlarına hatırlatmalı! Tevekkülle sabreden Türk Milleti’nin celâlini, gazabını unutanlara hatırlatmak vallahi insani görevdir! Ürümesini bilmeyen it, yürümesine kurt çağırır!
Hz. Peygamber(s.a.v.)’in Miraç’ta Cebrail’den aldığı tarifiyle “Allah’ın askerleri Türk”; Haçlı’nın, Avrupalı’nın tarifiyle “Tanrı’nın Kırbacı Türk”ün gazabına bu kadar heves ancak aptallıkla tarif edilir!... Patlasalar da, çatlasalar da herkesin inadına, hepsinin inadına;
“Yegâne fahrim ve servetim, Türklükten başka bir şey değildir” dedik, diyoruz, diyeceğiz! Türk Türk’ü korumazsa Tanrı Türk’ü korumaz. 31.12.2010 Yeniçağ
Mustafa Aslan
Türk’üz, Türk milliyetçisiyiz...
